Lombo (1): de ruïne die mijn hart veroverde

Projecthuis van Anne en Bert
Projecthuis van Anne en Bert

Als alles mee zit kunnen mijn vrouw en ik over 3 maanden verhuizen. Verhuizen naar una casa colonica in Umbrië. Hier lees je het hoe en het waarom we in Umbrië beland zijn. Vanaf het prille begin, mijn eerste stappen in Italië tot 50 jaar later het grote avontuur. Weg van België.

Piacere, sono il Signor Albert e abito a Mongiovino Vecchio. Bert Van der Wee werd al heel snel ‘Signor Albert’ want mijn familienaam bekt niet zo goed in het Italiaans.

Van jongs af aan was ik thuis opgevoed met de zin voor reizen en liefst zo cultureel en zo avontuurlijk mogelijk. Met een plooitent van het merk ‘Apache’ reden mijn ouders met 5 kinderen Europa door. Van camping naar camping, van kerk naar kerk en van museum naar museum.

Italië werd meermaals doorkruist. Hetgeen ik me als 8-jarige van de eerste reis nog herinner, zijn vooral de restaurantbezoeken met die levendige Italiaanse sfeer op een terras aan een plein of aan één of ander zuiders strand. La nonna die in mijn wang kwam knijpen. Dé ‘echte’ pizza’s, de duizenden variaties op pasta en mijn eerste calamares. Mijn eerste culinaire exploten die Italië tot Italië maken.

Maar ook… niet te vergeten de fiasco. De rieten buikfles waarin de chianti werd verkocht. Drinken mocht ik nog niet maar ik spaarde die charmante rieten flessen om mijn clubhuis in te richten, natuurlijk in Italiaanse stijl. Tot ergernis van mijn vader werd de oogst flessen alsmaar groter. Niettegenstaande hij en mijn twee oudere broers daar het grootste aandeel in hadden. De koffer van de wagen daarentegen leek alsmaar kleiner te worden. De kruik of beter de fiasco gaat dus zolang te water tot ze barst. Uiteindelijk heb ik maar 1 fiasco mee naar huis gekregen. Ze heeft lang mijn kamer gesierd met daarin een kaars waarlangs verschillende kleuren kaarsvet droop.
Neem van mij aan dat deze eerste kennismaking met la dolce Italia absoluut geen fiasco was.

Een ongelukkige, gelukkige voltreffer in Rome

Natuurlijk waren er tijdens die reizen ook de prachtige dorpjes boven op de heuvels. De pleinen en pleintjes, de campanile’s, de tempels van Paestum of Agrigento, de Vesuvius en de Etna, de grote steden Firenze, Siena, Perugia, Napels, Matera en Rome.

Rome heb ik door een ongelukkig toeval, letterlijk, zeer uitgebreid ontdekt. Op onze tweede reis door Italië is mijn vader op een ochtend in Rome omwille van de laag opkomende zon – althans dat was zijn uitleg – ingereden op een stilstaande wagen aan een verkeerslicht. Gelukkig geen gewonden. Wel veel gegesticuleer en Italiaanse krachttermen die ik hier niet ga neerschrijven. Onze auto was zwaar beschadigd. Het herstellen zou meer dan een week in beslag nemen. We maakten van de nood een deugd. In plaats van enkele dagen, verkenden we plots vijftien dagen uitsluitend Rome. De Romeinen, ook een beetje Asterix & Obelix, en bij uitbreiding alle Italianen hebben toen mijn kinderhart veroverd. En dat is nooit meer weggegaan.

50 jaar geleden werd de kiem tot een later avontuur gelegd.

Lees vanaf nu de column van Bert Van der Wee over zijn belevenissen in Umbria exclusief op taste-italy.be

 

Taste-Italy.be maakt gebruik van cookies. Door onze website te bezoeken verklaar je je hiermee akkoord. Meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'cookies toestaan" om de surfervaring te verbeteren. Als je doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van de cookie-instellingen of je klikt op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten