In deze reeks ‘Gli Originali’ gaan we niet enkel op zoek naar het verschil tussen een liedje in zijn originele dan wel in de Italiaanse versie, maar ook naar wat deze liedjes dan wel bindt.
Als er iets is wat mensen bindt, dan is het wel het familieleven en een onderkomen of het gebrek aan één van deze kerncomponenten van ons bestaan. Allemaal hebben we behoefte om te delen, en een basiselement daartoe is het bezit van een ‘gemeenschappelijke taal’, verbaal of niet-verbaal. Basaal gezien dus ‘kindertaal’ en lichaamstaal.
Wie dit heel goed begrepen heeft is de in de vorige bijdrage genoemde Vinicius de Moraes, dichter, zanger, diplomaat en bossa nova-monument. Bovendien is hij auteur van het wereldberoemde ‘The girl from Ipanema’. Ook al is hij een volbloed Braziliaan, toch behoren een aantal van zijn composities tot het Italiaanse collectief geheugen!
Neem nu het lied ‘la casa’, een filastrocca, in Italië wereldberoemd geworden dank zij de uitvoering van Sergio Endrigo. Endrigo nam maar liefst drie jaar op een rij (1968-1970) deel aan het San Remo Festival en wist daar zowaar de eerste, tweede en derde plaats weg te kapen!
La casa dus een schijnbaar superlief en eenvoudig liedje, dat duidelijk maakt dat iedereen verdient een dak boven zijn hoofd te hebben en ons gelijk een metafoor voor de hele wereld en voor het verbonden zijn als mens voorhoudt. Als we geen huis hebben, dan is de wereld ons huis houdt de tekst voor, ons mens zijn en kunnen we toch gelukkig zijn, ook al vinden veel mensen dat gek ‘… ma era bella, bella davvero in via dei matti numero zero’.
Een andere parel uit de koker van de Moraes die ook door Endrigo het collectief geheugen werd ingezongen is ‘Il Pappagallo’, alweer voorzien van een verrassend eenvoudige tekst. Voor kinderen is het een super meezingbaar liedje over een ‘trieste papegaai’ die zijn echte schoonheid pas kan ontplooien in volle vrijheid. In wezen is het een verborgen aanklacht tegen de Braziliaanse dictatuur. ‘Pappagallo brasiliano, il Brasile è ormai lontano: tu che libero sei nato, tu ne sei dimenticato’.
Maar wars van deze boodschappen, zijn het liedjes van levensvreugde, van de drang tot verbondenheid, geschikt om je kinderen of kleinkinderen te doen voelen hoe mooi de Italiaanse taal is en hoe geluk smaakt, op welk niveau dan ook. Een uitstekende gelegenheid om dit te delen en gelijk een mondje Italiaans te neuriën!
