“Misschien de maritozzi bij de Cannellino? Het was het lievelingsdessert van Donna Rufina: een oude traditie volgend had haar toekomstige echtgenoot haar ter huwelijk gevraagd met een solitair verborgen in een maritozzo. Nog geen twee maanden geleden had Mario zelf de kleine soesjes met banketbakkersroom klaargemaakt voor haar zevenennegentigste verjaardag. Ze had er toch nog van eentje kunnen genieten, een laatste… Eventjes leek ze hem nog te herkennen, ze had aan zijn mouw getrokken en naar de muziekkamer gewezen. Hij voelt nog zo haar knokerige handen op zijn arm. Ze bleef maar naar de muziekkamer wijzen en had hem doordringend aangestaard. Ze was bijna uit haar rolstoel gevallen en hij had zachtjes geprobeerd haar te kalmeren. Wat had ze hem nog proberen te zeggen?”
uit “De wijn van Clemens”
Maritozzi
Met bloem, eieren, boter, honing en een snuifje zout maak je deze populaire zoete sandwiches die de antieke Romeinen in de zadeltassen meenamen op dagenlange tochten. Een mals broodje in de nood, dat met de tijd nog veel smakelijker is geworden. Met rozijntjes, gekonfijt fruit en pijnboompitten was ‘er santo maritozzo’ voor de middeleeuwse Romeinen een zoete beloning in de veertigdaagse vastentijd.
En als nu nog vele vrouwen dromen van een man die neerknielt om hun hand te vragen, of die hen op Valentijn verrast met een boeket van honderd rode rozen… Vroeger keken de Italiaanse toekomstige bruiden hongerig uit naar een Maritozzo! Op de eerste vrijdag van maart kregen de gelukkige uitverkorenen van hun verloofde een maritozzo met twee suikeren hartjes doorboord met een pijl en… een verlovingsring tussen de slagroom.
Of deze verleidelijke brioche met slagroom een flirterige toespeling was op de marito, echtgenoot in spe weten we niet. Maar de maritozzo is tot vandaag een onweerstaanbare uitdaging gebleven voor iedereen die van zoete knuffels houdt. De maritozzi leven bovendien met alle seizoenen mee en in het begin van de herfst, tijd om de druiven te ruiken, te plukken en te proeven, worden ze in de Castelli Romani bereid met de verse most, lekker met een lichte stille of zoete rode wijn.
Je vindt de maritozzi zowat overal Een echte institutie in Rome is de patisserie Er Maritozzaro in Trastevere, waar gigantische maritozzi met slagroom de hele nacht liggen te wachten op hongerige verliefden. En voor een exclusieve romantische dopo cena met maritozzo, neem je de fruitige gouden meditatiewijn Cannellino van de Castelli Romani, om slok voor slok te genieten van een eeuwenoude traditie.
Cannellino
De wijnbouw in het gebied van de Tusculum in de Castelli Romani, in heel Italië trouwens, is een gevestigde traditie. Getuige hiervan een pittoreske muurschildering uit de 5de eeuw voor Chr. van twee geiten onder een wijnrank met dikke druiventrossen. Deze originele archeologische vondst uit de Castelli vind je nu in het kasteel Agliè in Piemonte.
De fruitige zachte Cannellino, die je, zoals zijn naam zegt, vroeger rechtstreeks uit het vat dronk met een koperen rietje, is een zoete geurige witte wijn. En de zoete wijn, verrijkt met honing en kruiden, was bij de antieke Romeinen de meest gewaardeerde. Je had de zoete wijn van Cyprus, gedronken door de Tempelieren en een eregast op de koninklijke banketten van heel Europa.
Zo is ook de Cannellino van Frascati een wijn met een oude traditie. Al tweeduizend jaar geleden werden de druiven, overrijp en dus heel zoet eind oktober, in november geoogst. Sinds 1966 is de Frascatiwijn Cannellino een fiere DOCG geworden.
De combinatie van een zoete wijn is perfect met desserts, gedroogd fruit of chocolade. Maar in de Castelli is het een oude gewoonte om deze wijn te serveren met de Pecorino romano, geprezen door de antieke Romeinse historici en hoofdvoedsel van het Romeinse leger.
Met een Pecorino Dop, een maritozzo, de Fraschetaanse ciambellina al vino of een Pupazza, mag je de zoete Cannellino DOCG echt niet laten voorbijgaan.
Villa Simone
Met de woorden “De wijn is het antwoord van de aarde aan de zon” van de Amerikaanse schrijfster Margaret Fuller opent Villa Simone in Frascati de deuren van haar fantastische wijnkelder met een speciale bottaia, ingegraven in de heuvel, met meer dan honderd vaten van Frans eikenhout. Hier staat Lorenzo Costantini, titularis van Villa Simone je graag te woord bij een sfeervolle degustatie van de wijnen van de Castelli.
