De Lucaanse Dolomieten is de bergketen van de Zuidelijke Kalkalpen die het landschap van de Zuid-Italiaanse regio Basilicata kenmerkt. Het gebergte ligt een 20-tal kilometers ten oosten van Potenza. Ze kregen deze naam omwille van hun geologische gelijkenis met de Dolomieten in Noord-Italië. Lucania is de Oudgriekse benaming voor Basilicata. Pas vanaf de tiende eeuw komt de term ‘Basilicata’ in beeld en vervangt het steeds vaker de benaming ‘Lucania’ dat steeds vaker in ongebruik raakt. Tenzij dan voor dit historisch benamingen zoals bij dit gebergte.
De grillige rotsformaties en spectaculaire torenspitsen, hebben geleid tot de fantasierijke namen zoals de steenarend (l’aquila reale), het aambeeld (l’incudine), de grote moeder (la grande madre) en de uil (la civetta).
De Lucaanse Dolomieten bevinden zich op het grondgebied van Castelmezzano en Pietrapertosa, locaties die een bijzonder fascinerend landschap ten toon spreiden. Ze liggen op respectievelijk 870 en 1090 meter boven de zeespiegel. Je zal er ook vele wandelpaden vinden die leiden naar ongekende aardse schoonheden.
Langs de wegen die u leiden tot deze twee dorpen komt u op plaatsen terecht waarbij u zich bevindt tussen de twee naar elkaar toegekeerde bergtoppen. En op deze specifieke plaatsen kan je in vogelvlucht neerkijken op ruimte die de twee dorpen scheidt en tegelijk opkijken naar de nabije bergtoppen. Vandaar de benaming van dat deze belvedères ‘De Engelenvlucht’ (Il Volo dell’Angelo).
Dolomiti Lucane gezien vanuit Pietrapertosa
Dolomiti Lucane gezien vanuit Castelmezzano
De Lucaanse Dolomieten zijn ongeveer 15 miljoen jaar geleden ontstaan. De zandsteen van de tegenwoordige rotsen werden er op de bodem van de zee gevormd. De hoogste berggroep is die van de kust van S. Martino en wordt de ‘Piccole Dolomiti’ genoemd: als zou het gaan om het kleine broertje van de ‘Dolomiti di Trento’.
In de meest ontoegankelijke ravijnen nestelen zich prachtige exemplaren van zwarte ooievaars, rode vliegers, torenvalken en slechtvalken. Hoewel er op de torenspitsen haast geen vegetatie is, vind je er toch interessante plantensoorten zoals de rode valeriaan, de lunaria annua, de Lucan-onosma.
De spectaculaire pieken staan in schril contrast met het omringende landschap van de Capperino-berg met zijn glooiendere vormen. De Rio di Capperino, een zijrivier van Basento graaft een diepe kloof in de Murge di Castelmezzano in het noorden scheidt van de kust van S. Martino in het zuiden.
Het toeristische ‘Pad der Zeven Stenen’
Het pad der zeven stenen loopt langs een oud twee kilometer lange boerenpadje dat Pietrapertosa en Castelmezzano verbindt. Het parcours kent hoogteverschillen gaande van 660 meter (zijn laagste niveau in de vallei) tot 920 meter (op zijn hoogste niveau). Plaatselijke legendes en lokale tradities liggen aan de basis van dit pad. De tekst ‘Vito ballava con le streghe’ van Mimmo Sammartino is zo’n voorbeeld van een product van de collectieve verbeeldingskracht van de plaatselijke bevolking.
Verteld pad
Het hele pad door worden de legendes je visueel, auditief en gegraveerde in de stenen, gepresenteerd. Elke etappe toont één of meer artistieke werken, inclusief geluidseffecten, die de magie van de natuurlijke omgeving accentueren.
Elk van de zeven etappes spitst zich toe op één woord of titel dat over één aspect van de inhoud van het verhaal gaat: bestemmingen, betoveringen, magie, heksen, vlucht, dans, delirium. Halverwege, in de zogenaamde ‘Antro delle Streghe’ (heksengrot), krijgt je het hele verhaal met beeld en geluid gepresenteerd.
Drie parallelle routes
De literaire wandeling
Landschap als thema in gezelschap van verhalende fragmenten van Vito dansten met heksen.
Het visionaire pad
Ontdekking van 7 artistieke installaties als de gemeenschappelijke deler van de volkse verbeeldingskracht.
Het landschapsplan
Ontdekkingstocht van een bijzondere natuurlijke landschap langs specifieke haltes in verschillende stadia.
