In het begin van de 16de eeuw, was Venetië op het toppunt van haar glorie, niettegenstaande de heersende corruptie, de losbandigheid en de vele intriges.
Op dat moment verschijnt de figuur van Doge Andrea Gritti op de voorgrond. Hij was rijk en gecultiveerd, maar ook grenzeloos genietend van “la bella vita” en het lekkere tafelen. Twee eigenschappen die hem begeleiden tijdens zijn 15 jaren als Doge, tot op het eind van zijn aards bestaan.
Fatale kerstavond
Kroniekschrijvers beschrijven Kerstavond van 1538, die hem fataal zou worden door zijn ongeremde gulzigheid en rijkelijke maaltijd. Ondanks zijn goed voorkomen en zijn imposante figuur, leed hij aan jicht aan zijn voeten, die buiten proportie misvormd waren door de ziekte. Toch gedroeg hij zich aan tafel tegen alle regels die een gezond evenwicht konden herstellen.
Zo verorberde hij die Kerstavond een enorme portie ‘minestrone di fagioli” (bonensoep) en een buitensporige hoeveelheid paling op een spies. Dit gerecht staat heden ten dage nog bekend in Venetië als “bisati su l’ara” (een recept van de glasblazers op Murano die de paling ’s avonds na het werk bakten op de stenen van de ovens).
Nog niet GRATIS geregistreerd als Italofan? Doe het dan meteen!
Een zwaar op de maag liggende combinatie die moordend is voor een goede vertering, rekening houdend met zijn gezondheidstoestand en zijn hoge leeftijd, hij was toen 83 jaar.
Zijn doodstrijd duurde 4 dagen en hij stierf op 28 december “met een volle maag”.
Misschien was het wel de dood die hij zichzelf toewenste, maar daarvan heeft geen enkele kroniekschrijver melding gemaakt.
Vrouwen
Hij was een man die met volle teugen van het leven genoten had, rijk, succesvol en machtig.
Vrouwen lagen aan zijn voeten, moslimvrouwen “schonken” hem tal van kinderen, waaronder ook een dochter verwekt bij een non, hij hield er veel minnaressen en courtisanes op na. Hij vertegenwoordigde het “Venetië van zijn tijd”, zoals Sanudo het stelde: immoreel, wellustig en zorgeloos”.
Nochtans wordt deze Doge vooral herinnerd als de man van de “Renovatio Urbis”. Dankzij zijn hechte vriendschap met de architect Sansovino werd het gebied rond het San Marcoplein grondig vernieuwd. Hij kende overigens een lange diplomatieke en militaire carrière.
Wil je jezelf even onderdompelen in vergelijkbare luxe, dan kan je logeren in het luxueuze hotel Palazzo Gritti aan het Canal Grande, destijds in opdracht van de Doge gebouwd. Later was dit onder meer de verblijfplaats van de ambassadeurs van het Vaticaan in Venetië. Onder de illustere personen die er verbleven noteren we John Ruskin, die er zijn boek “de Stenen van Venetië” schreef.
Check wel even vooraf de prijzen, luxe wordt nog altijd duurbetaald.
