Wie Theodorakis zegt, denkt ‘Mikis’ en uiteraard ‘Griekenland’. Wie Milva zegt, denkt ‘La Rossa’, een duidelijke verwijzing naar haar haarkleur, en uiteraard ‘Italië’.
Zo beroemd is ze intussen dat ‘Milva’ (een acroniem voor Maria Ilva Biolcati) geen voornaam nodig heeft. Ze verkocht miljoenen platen en was vijftien (!) keer kandidaat in San Remo.
Met Nieuwjaar in zicht is terugkijken zeker wel een optie. Wat zal er van onze vrijheidsdromen terechtkomen in het nieuwe jaar? Wat hebben we voorafgaand eigenlijk gerealiseerd? Geen betere gids voor deze introspectie dan Milva, met haar ‘Sogni di libertà’. Dat het lied een bewerking is van een tekst van Yorgos Seferis, die voor zijn dichtwerk de Nobelprijs literatuur ontving in 1963, is een aardige gedachte. Dat Theodorakis er een wereldhit mee maakte, schetst de uitdaging die Milva aanging.
De door Maria Farantouri gezongen versie (‘Sto perigali’) klinkt werkelijk iedereen bekend in de oren, en dat is terecht want ze is werkelijk prachtig. De You Tube versie geeft een indruk van de Griekse tekst waarbij de vergankelijkheid en de vrijheidsgedachte hand in hand gaan, gesymboliseerd door het door de getijden telkens vernieuwde zandstrand.
Hoe realiteit en droom uiteindelijk botsen op je eigen verlangens en hoe het verleden telkens de confrontatie aangaat met het heden en de toekomst, dat hertaalt Milva meesterlijk.
Vergelijk zelf.
