Gothic en alternatieve metal: het is niet de typische Italiaanse muziek die je hoort op de radio. Maar de Italiaanse metalband Lacuna Coil brengt het al sinds 1994 tot bij het grote publiek. Met hun melancholische melodieën, de mix tussen een zwaardere mannenstem en een engelachtige vrouwelijke stem, betoverden ze ook mij tijdens hun concert in de concertzaal Alcatraz in Milaan afgelopen oktober, en zijn ze een vaste waarde in de metal wereld.
Cristina Scabbia, een echte Italiaanse powervrouw, is hét gezicht van Lacuna Coil. Ze is ook een van de bekendste vrouwen in de metal wereld. In 2018 was ze ook te zien als coach in de Italiaanse versie van The Voice, wat haar bekendmaakte bij een breder publiek. Haar krachtige en authentieke uitstraling zorgt ervoor dat ze door velen gezien wordt als een voorbeeld en icoon voor vrouwen in metal. Tijdens het concert palmde ze me vooral in met haar gevoel voor humor en spontaniteit.
Sleepless Empire
In februari brachten ze hun nieuwe album “Sleepless Empire” uit, ondertussen al hun 10de werk. Die promoten ze nu op hun huidige tour, waarvan ik dus een concert mocht meepikken in oktober in Milaan, hun thuisbasis. In 1994 richtten Andrea Ferro, nog steeds de frontman, er de band op samen met Marco Coti Zelati (bas, toetsen en songwriting). Ze heetten toen nog Sleep of Right. Later, met de toevoeging van enkele vrienden, werd dat Ethereal. Uiteindelijk kozen ze voor de naam Lacuna Coil, wat “lege spiraal” of “spiraal van leegte” betekent en symbool staat voor innerlijke leegte en mysterie.
Een naam die hen volgens mij perfect kenmerkt. Liedjes als “I Wish You Were Dead”, “Swamped” en “Heaven’s a Lie” zijn publieksfavorieten maar betoveren mij vooral door dat gevoel van leegte en tegelijkertijd kracht dat erin verweven zit. De combinatie van een mannelijke rauwe stem met een melodieuze heldere vrouwenstem werd al snel het handelsmerk van de band, en is ook waarom ik zo’n fan ben van hen. Met hun eerste EP kregen ze al veel internationale aandacht, zodanig dat ze ondertussen echt wel een vaste waarde zijn in de metal wereld.
Krachtig moment
Allebei zijn ze vijftigers, maar dat zou je niet denken als je ze ziet optreden. Met veel jeugdigheid en energie nemen zowel Scabbia als Ferro het publiek mee in hun gothic wereld. Maar ook de rest van de band spreekt tot de verbeelding met hun alternatieve looks. Ik laat me meeslepen in hun magie en melancholie. Warmte en emotionele diepte, rauwheid en kracht. Het is de combinatie die volgens mij heerst in hun nummers en die een concert van hen zo de moeite waard maakt. Het contrast tussen man en vrouw, licht en donker, kwetsbaarheid en kracht. Op een gegeven moment vraagt Scabbia tijdens het concert om samen “We fear nothing” te roepen. Een krachtig moment. Zaterdag 20 juni zullen ze ook te zien zijn op Graspop Metal Meeting in Dessel, wat dichter bij huis. Ik kan alvast niet wachten.
