Sudtirol is één van de provincies van de regio Trentino Alto Adige in het noorden van Italië. Vanuit ons gezichtspunt associëren we deze regio voornamelijk met winterse activiteiten en toestanden. Een mooie reden om even de spots te zetten op deze in alle opzichten aparte regio!
Als middelpunt van het Messner Mountain Museum behandelt MMM Firmian in kasteel Sigmundskron bij Bozen het onderwerp van “de ontmoeting van de mens met de bergen”. Het bevat een permanente collectie en jaarlijkse tentoonstellingen.
Kasteel Sigmundskron: geschiedenis en restauratie
Het kasteel ligt op een uitloper van porfier van Mitterberg. Het panorama biedt een blik op de samenvloeiing van de rivieren Etsch en Eisack. Sigmundskron was altijd iets bijzonders. Het is één van de oudste kastelen van Zuid-Tirol en met zijn vijf meter dikke muren een vroeg voorbeeld van de kunst van het bouwen van versterkte gebouwen.
Het jaar 945 na Chritus is het jaar waarin we de oudste nog bestaande vermelding van het kasteel terugvinden. Het heette destijds Formicaria, en nog later Formigar. In 1027 schonk keizer Conrad II het kasteel aan de bisschop van Trente. In de 12e eeuw ging het kasteel over op hoge ambtenaren, die zichzelf vervolgens “von Firmian” noemden.
Rond 1473 kocht hertog Sigmund de Rijke, prins van Tirol, het kasteel. Hij liet het vervolgens ombouwen tot een fort en veranderde de naam in Sigmundskron. Slechts een paar kleine bouwwerken van het oude Formigar-kasteel bleven over, meestal op het hoogste punt van het terrein.
Vanwege financiële problemen moest Sigmund echter al snel een hypotheek op het kasteel nemen, dat vervolgens in verval raakte. Aan het einde van de 18e eeuw behoorde het kasteel toe aan de graven van Wolkenstein. Van 1807 tot 1870 ging het over in de handen van de graven van Sarnthein en vanaf dat moment tot 1994 aan de graven van Toggenburg.
Het kasteel is een belangrijk politiek symbool voor de Zuid-Tirolers. In 1957 vond daar op instigatie van Silvius Magnago de grootste demonstratie uit de geschiedenis van Zuid-Tirol plaats. Meer dan 30.000 Zuid-Tirolers verzamelden zich bij het kasteel om te protesteren tegen het onvermogen om de bepalingen van de Overeenkomst van Parijs ten uitvoer te leggen. Zij roepen op tot afzonderlijke autonomie voor Zuid-Tirol (“Weg van Trente”). De ruïnes van het kasteel werden uiteindelijk verworven door het provinciebestuur van Bozen.
Museum
In een decor dat wordt gedomineerd door verschillende toppen tussen de Schlern- en de Texel bergketen, is het museum ruim genoeg om te worden gezien als route tussen de verschillende kunstwerken, installaties en relikwieën die het herbergt.
De paden, trappen en torens van het historische gebouw leiden bezoekers van de diepten van de berg naar de geschiedenis van het bergbeklimmen en de alpine toeristenindustrie die we vandaag de dag kennen. Daarbij brengt het museum oorsprong en exploitatie tot leven. Ook de rol in religie, als hulpmiddel bij oriëntatie en als brug naar het hiernamaals komen aan bod.
Behoud van kastelen
Bij architect Werner Tscholl vond Messner een geestverwant voor de renovatie van het kasteel en de blauwdruk van de tentoonstelling. Tscholl is specialist in kasteelbehoud. Zijn voornaamste doel is zoveel mogelijk het behoud van het origineel.
De uitdaging bij Sigmundskron was om de historische muren van het kasteel te behouden en de noodzakelijke maatregelen zo door te voeren dat ze indien nodig konden worden teruggedraaid.
De nieuwe architectuur blijft op de achtergrond en dient slechts als podium voor de tentoonstelling. Zo zijn de glazen daken van de torens van buitenaf niet zichtbaar, net als de diverse leidingen en kabelgoten. De architect beperkte zijn materiaalkeuze tot staal, glas en ijzer omdat deze zowel modern als tijdloos zijn.
