Sudtirol is één van de provincies van de regio Trentino Alto Adige in het noorden van Italië. Vanuit ons gezichtspunt associëren we deze regio voornamelijk met winterse activiteiten en toestanden. Een mooie reden om even de spots te zetten op deze in alle opzichten aparte regio!
Het aantrekkelijke kasteel Juval in Vinschgau is Messners persoonlijke woonplaats, maar eveneens het decor voor één van de zes musea van het MMM.
De religieuze dimensie van de bergen
Het museum in kasteel Juval in Vinschgau is gewijd aan “de magie van de berg” en herbergt verschillende kunstcollecties. Zo is er een Tibetica-collectie en een galerij met schilderijen van ’s werelds heilige bergen. Daarnaast een verzameling maskers uit vijf continenten, een unieke Gesar van Ling-tentoonstelling , een Tantra ruimte en de Expeditiekelder.
Opgeleide gidsen zijn ter beschikking om alle exposities uit te leggen. Er is ook een kleine bergdierentuin. Producten van eigen bodem komen aan bod in de taverne Schlosswirt, en uitstekende wijnen in Unterortl. Aan de voet van de heuvel kun je een boerderijwinkel bezoeken. Schloss Juval maakt op veel manieren grote indruk.
Oprichter Reinhold Messner zei over de collectie in Juval het volgende. “Modern bergbeklimmen is 250 jaar oud. Wat daaraan voorafging, is niet opgenomen. Maar de bergen zelf zijn miljoenen jaren oud. Ze zijn altijd een hulpmiddel bij de oriëntatie van de mensheid geweest.
De Dolomieten, de Westelijke Alpen, de Andes en de Himalaya zijn stations op het pad van begrip – en het besef dat er naast alle gezichten en andere uitdagingen een dimensie bestaat die kwantificering te boven gaat. Tegenwoordig zijn de heilige bergen voor mij als onderzoeker en bergbeklimmer van bijzonder belang.
Na bijna vier decennia te hebben doorgebracht als pionier op het gebied van rotsklimmen en bergbeklimmen op grote hoogte, ben ik gefascineerd door die toppen die een speciale betekenis hebben voor de lokale bewoners. Zoals Mount Kailash in Tibet, Fujiyama in Japan en Uluru of Ayers Rock in Australië.
Ik heb het Juval Museum gekozen om de Mythe van de Berg te huisvesten. Het kasteel, gelegen als een arendsnest op een rotsachtig voorgebergte en versierd met fresco’s van B. Till Riemenschneider, is op zichzelf zeker een bezoek waard. De binnenplaatsen en een tiental kamers zijn open voor het publiek”.
Kasteel Juval: geschiedenis en restauratie
Castro Juval als locatie had sinds mensenheugenis een aantrekkingskracht, zo blijkt uit prehistorische vondsten. Toch kan het kasteel in historische documenten slechts teruggevoerd worden tot 1278. Toen was Hugo von Montalban kasteelheer. In 1368 kwam het grensfort in het bezit van de heren van Starkenberg. In 1540 – na verschillende eigendomswisselingen – werd het overgenomen door de familie Sinkmoser.
Dat waren de hoogtijdagen van kasteel Juval. Hans von Sinkmoser gaf het zijn huidige karakter door het fort om te bouwen tot een groots renaissancelandhuis. Maar de volgende generatie was niet in staat het kasteel te onderhouden en het eigendomsrecht van het landgoed werd overgedragen aan de familie Hendl, die het de volgende tweehonderd jaar in bezit hield.
Een boer met de naam Josef Blaas kocht de ruïne in 1813 en woonde erin totdat een deel van het hoofdgebouw instortte. Uiteindelijk werd het in 1913 gekocht door een Nederlandse kolonialist genaamd William Rowland. Hij redde het kasteel van volledig verval en restaureerde het gebouw met veel zorg. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel weer verlaten.
Van kasteel en woonhuis tot museum
In 1983 ontdekte Reinhold Messner het kasteel. In de daaropvolgende jaren restaureerde hij de bouwwerken niet alleen met grote gevoeligheid en met respect voor de eerdere bouwfasen. Hij vulde ze ook met nieuw leven. Middeleeuwse muren werden gecombineerd met moderne architectuur en buitenlandse elementen. Collecties werden geïntegreerd en gepresenteerd.
Tegenwoordig is het kasteel zowel een woonhuis als een museum. Halverwege de jaren negentig vond de laatste fase van de wederopbouw plaats. Om verder verval van de verlaten noordvleugel te voorkomen, werd deze afgedekt met een glazen dak, ontworpen door de Duitse architect Robert Danz. Het biedt bescherming voor de oude muren terwijl de historische bouwfasen nog steeds zichtbaar zijn voor bezoekers dankzij het transparante glas- en staalontwerp van het dak.
