Niet ver van Castell’Arquato, waar ik eerder over schreef, ligt Vigoleno. Zelfs op een gedetailleerde kaart niet meer dan een piepklein stipje. Wat is dit eigenlijk, een kasteel met een paar verdwaalde huizen of een miniatuurstadje met een kasteel? Beide antwoorden zijn goed. Het is een typisch voorbeeld van een Italiaanse borgo (burg, burcht), een versterkte plaats. Vigoleno is net zo bijzonder als het klein is, want het lijkt zo goed als ongerept uit de Middeleeuwen aan ons nagelaten.
Beeldbepalend is het kasteel, dat gesticht werd in de 10e eeuw en in 12e-eeuwse documenten genoemd wordt als vooruitgeschoven post van de stad Piacenza. In de loop van de eeuwen was het een komen en gaan van bewoners en werd het kasteel verschillende keren verwoest en weer opgebouwd. In het begin van de 20e eeuw maakte een adellijke dame er een ontmoetingsplaats van voor beroemdheden uit de wereld van literatuur, film en muziek. Zo waren er te gast Gabriele d’Annunzio, Douglas Fairbanks, Jean Cocteau, Mary Pickford en Arthur Rubinstein.
Vigoleno heeft maar één centraal straatje en dat brengt je naar het 12e-eeuwse romaanse kerkje van San Giorgio, dat er zowel binnen als buiten nog net zo uitziet als toen het gebouwd werd. Binnen vind je resten van oude fresco’s. De paar huizen die Vigoleno telt lijken de beschutting van de kerk en daarmee de bescherming van Sint-Joris te zoeken.
Het stadje lijkt weggelopen uit een ridderroman. Geen wonder dat het in trek is als filmlocatie. In de jaren ’80 werden hier delen van de film Lady Hawk met Rutger Hauer en Michelle Pfeiffer opgenomen. En mocht je nog iets uit het heden willen meenemen: in de omgeving van Vigoleno wordt een uitstekende Vin Santo (Colli Piacentini Vin Santo di Vigoleno) geproduceerd.
Fotocredits:
foto 3: Giorgio Galeotti, Wikimedia
foto 5: Davide Bolsi, Wikimedia
overige foto’s: eigen werk
