Jacqueline is Nederlandse en houdt erg veel van Italië. Ze komt er zo vaak ze kan, en leerde al doende wat Italiaans. Camping is hun ding, dat spreekt. Met haar twee relatief jonge kinderen ontdekt ze gaandeweg Italië, op een manier die je misschien niet verwacht van het doorsnee jonge gezin met kinderen. Vanaf nu deelt ze op onze website haar reisverhalen, anekdotes en tips met onze lezers.
Uitleggen kan ik het niet. Het is een gevoel, iets van veiligheid, vertrouwdheid of is het misschien verliefdheid? Kan je verliefd worden op een plekje? Ik denk het wel, al is het maar omdat ik het heerlijk vind klinken om te kunnen zeggen dat ik verliefd ben op Montefiore dell’Aso.
Montefiore dell’Aso een middeleeuws dorpje in de provincie Ascoli Piceno in het zuiden van Le Marche, niet ver van de kust. Een klein ‘kneuterig’ gezellig dorp, een dorp wat je niet kan uitleggen. Maar een dorp dat je moet voelen, en ik, ik voel vlinders in mijn buik als ik aan Montefiore dell’Aso denk.
Magisch mooie plek
Het is een aantal jaar geleden dat ik voor het eerste kennis maakte met Montefiore dell’Aso. Eerst op camping ‘Montemar’ en later bij ‘La Dolce Vallata’, appartementen en camping. Voor mij een magisch mooie plek om te verblijven. We genoten er van o.a. een heerlijk zwembad, een lounge met prachtig uitzicht en een ‘self-service’ bar, waar we de nodige avondjes met andere gasten gezellig hebben vertoefd. En geloof het of niet, we hadden een leuk Vlaams stel als buren, ook in een tent. (Naar wat ik heb begrepen is dat nogal zeldzaam, omdat alleen Nederlanders meestal zo gek zijn om te kamperen).
Wat zal het toch zijn?
Alleen om de camping gaan we natuurlijk niet steeds terug naar Montefiore dell’Aso. Wat zal het dan zijn, waarvan ik de vlinders krijg… Het uitzicht vanuit het dorp? Misschien van de man die elke keer als we ’s morgens langslopen vrolijk vanaf zijn balkon ons begroet? Of van de dames in de buurtsuper, die me proberen uit te leggen welke olijven ik moet kopen? Of gaan we steeds terug vanwege Dorina? Een goede pasticceria midden in het dorp. ’s Morgens een cappuccino met een verse cornetto, ’s middags een lekker aperitief of ’s avonds nog even langs wandelen voor een gelato.
Het zal vast een combi zijn van de gemoedelijkheid die in het dorp hangt. En de gastvrijheid, zoals ook op het ‘varkensfeest’.
Maialata in piazza
Maialata in piazza of zoals wij het zeggen ‘het varkensfeest’, het dorpsfeest van Montefiore dell’Aso dat in het teken staat van het varken. Het hele dorp rukt er voor uit, en dat wilden wij als toerist natuurlijk mee maken. Eerst wat ongemakkelijk liepen we er rond. Het voelde toch een beetje als indringers die op hun dorpsfeest kwamen. We haalden een dienblad vol lekker eten en namen plaats aan één van de lange tafels op het dorpsplein om vervolgens te genieten van alles wat er om ons heen gebeurde.
De varkensfeestvriend
Er kwam een man in een “Maialata” shirt naar ons toe. Hij vroeg aan ons of het eten lekker was. Mijn man antwoorde enthousiast dat het ‘buonissimo’ was. En ja hoor, nog geen vijf minuten later stond de meneer weer voor ons met een heel dienblad vol eten. Mijn man en de “Maialata-man” omhelsden elkaar blij en sindsdien noemen we hem onze ‘varkensfeestvriend’.
Een jaar later waren wij en ‘de varkensfeestvriend’ er weer, vrolijk kwam hij naar ons toe. Dit keer kregen we flesjes wijn van hem.
Of hij ons herkende of dat het toeval was… Het maakt niet uit, stiekem hoop ik dat hij gewoon voelde dat wij ons thuis voelden in zijn dorp, en dat ik er zelfs verliefd op ben.
