Toeristen zijn tegelijkertijd een zegen en een vloek voor de Venetianen en hun stad.
Er komen jaarlijks ongeveer 30 miljoen toeristen naar de Dogenstad, dit staat in een wanverhouding tot de amper 55 000 mensen die nog in het historische centrum wonen.
70% van de bezoekers zijn bovendien dagjesmensen, Italianen of buitenlanders die in de buurt vakantie houden of vakantiegangers op weg naar of van de cruiseboot voor een tocht over de Middellandse Zee.
Deze eendagsvliegen brengen natuurlijk minder geld in het laatje dan diegenen die overnachten en stadstaks betalen. Met alle respect, maar de lagekostenluchtvaartmaatschappijen maken het voor iedereen mogelijk om te reizen, positief op zich, maar het brengt helaas ook een aantal bezoekers mee die alleen maar komen omwille van die lage kostprijs en weinig of geen respect hebben voor deze prachtige stad.
Of moeten we het normaal vinden dat mensen op trappen van openbare gebouwen zitten te picknicken. Ik heb zelfs al groepjes met gasvuurtjes eten zien bereiden op Piazza San Marco. Anderen deinzen er niet voor terug om over een hek rond een monument te klauteren en daar hun meestal zelf meegebrachte etenswaren te verorberen.
Portieken van kerken worden gebruikt als slaapplaats, al dan niet in zo’n gooitentje.
30 miljoen bezoekers per jaar dat zijn er gemiddeld ruim 80 000 per dag. Er zijn natuurlijk minder drukke dagen en periodes, dus kan je je voorstellen dat het op topdagen koppen lopen is.
En het is dan ook begrijpelijk de inwoners het daar niet altijd makkelijk mee hebben. De vaporetti zijn dan overvol, zo vol dat ik al meermaals moest wachten om pas met de derde boot mee te kunnen, wachttijd tot 1 uur. Aan sommige opstapplaatsen hebben inwoners dan ook een eigen ingang om zo voorrang te krijgen. De voorbije dagen waren er ook verschillende incidenten door de grote drukte op de kanalen, een gondel werd tegen een muur geduwd door een werkboot en taxi’s verhinderden het aanmeren van een vaporetto, ook al hebben deze absolute voorrang.
Een oplossing moet er komen, iedereen is vragende partij, maar net zoals voor het M.O.S.E. systeem is er al heel veel en heel lang over gesproken zonder dat een oplossing concreet kon gemaakt worden.
Er wordt gedacht aan een soort numerus clausus voor toeristen, aan een soort dagtaks voor bezoekers en in de lokale kranten staat regelmatig te lezen dat men van Piazza San Marco een officieel museum wil maken, met toegangspoortjes en vooraf te bestellen inkomkaartjes. Er circuleert een voorstel voor een bedrag van € 5,00 per persoon. Alleen toeristen die overnachten en dus al en verblijfstaks betalen zouden het plein nog vrij kunnen bezoeken.
Het grote probleem is natuurlijk hoe dit in de praktijk kan gerealiseerd worden.
Bezoekers zijn ook kuddedieren, dus vind je de grootste concentratie aan bezoekers op Piazza San Marco, aan de Rialtobrug en aan Piazzale Roma en het Santa Luciastation, waar bezoekers aankomen en terug vertrekken. Ben je een paar dagen in de stad dan is het leuk om rond 18 uur een terrasje op te zoeken in de Strada Nuova en te kijken naar de mensenstroom die zich richting het station beweegt.
Moeten we dan niet meer naar Venetië op bezoek? Jawel, zeker en vast, maar neem de tijd, voor een eerste kennismaking minimum 3, liefst vier nachten. Kies een minder drukke periode, bv. na Carnaval en voor de Paasvakantie. Dan heb je relatief ook veel kans op mooi weer.
Keer je regelmatig terug? Ga dan een keer in november, december of januari, met uitzondering van de feestdagen. Rustig, fotogeniek door de mist of de lange schaduwen van de winterzon. Het Acqua Alta moet je er soms wel bijnemen.
Let bij boeking wel op dat je met superpromoties soms te slapen gelegd wordt in Mestre, de stad op het vasteland die administratief ook bij Venetië hoort. Niks romantiek en altijd de extra verplaatsing naar het historisch centrum met de bus of de tram. Meestal vlieg je dan ook op Treviso, een uurtje van Piazzale Roma verwijderd.
