Claudio Baglioni, mijn calabrese vriendin Paola, is er gek op! Ze is misschien niet de enige, maar zeker en vast één van zijn grootste fans. Ik vroeg haar ooit eens waarom? Ze keek me aan vol verbijstering. Hoe kon ik dat zelfs vragen, dat sprak toch voor zich? De teksten van elk nummer raken haar telkens zo hard, waardoor deze een diepere betekenis creëren. Ik kan het enkel beamen, want muziek ontroert mensen nu eenmaal.
Een tijd later, volg ik vanuit mijn luie zetel, live op Rai uno, het concert. De arena van Verona barst uit haar voegen. Zij zit op de eerste rij. Het drie uur durend spektakel, is een opeenvolging van alle hits van de afgelopen 50 jaar. Vanaf de eerste noot, zingt het publiek alle liedjes uit volle borst mee. Ik sta versteld hoeveel ik er zelf van herken, dat had ik niet verwacht! Vooral bij Porta Portese, komen leuke herinneringen boven. Het allereerste jaar, dat ik italiaanse les volgde, kreeg ik deze tekst te horen. Dagenlang heeft de melodie mijn hersenen, in goede zin, getormenteerd. En nu weer opnieuw.
Hoewel sommige hits, al 40 jaar of ouder zijn, blijven ze nog steeds actueel. Kippevelmomentjes, prachtige choreografieen en grappige anekdotes maken het volledig af. È un mito! Zonder het te beseffen ben ik dus ook al fan geworden! Ik zal er dan ook bij zijn, als hij op 5 april, Brussel in vuur en vlam zet!
Bedankt, Paola om dit met me te delen…
Vriendinnen en fans voor het leven!
Peggy Heylen
Mia cara amica con Claudio