Palladio begon als steenhouwer en ging door tot … “Meesterzetter van Venetië, hoofdarchitect van de stad, dat ben ik”, beweert Andrea Palladio.
Palladio is niet eens de echte familienaam van de man, maar hij kreeg die naam omdat hij zo snel kon de naam van Pallas Athene, de Griekse godin van de wijsheid, de wetenschap en de schone kunsten, kon onthouden. Zijn echte naam luidt als volgt: Andrea di Pietro della Gondola.
Hij bouwde villa’s, palazzi en kerken. Hoe hij de concurrentie te slim af was, heel eenvoudig, hij nam een Romeinse tempel als inspiratie en plaatste die voor een gebouw. Een goede studie van de Romeinse architectuur was voldoende.
De Redentorekerk? Het Pantheon in Rome was het voorbeeld. Het gebouw is enorm vergeleken met de omringende gebouwen, een perfecte structuur in harmonie met de omgeving, zoals in de natuur.
Zo inspirerend dat de “baas van de wereld” het Witte Huis in Washington liet bouwen in de stijl van Palladio.
Wie een “Palladio-vakantie” zou willen plannen, moet in elk geval voldoende tijd uittrekken, ook al blijf je in het Noorden van Italië.
Op Wikipedia vind je een chronologische lijst van zijn werken. Die kan je gebruiken om je trip te organiseren.
Laten we Venetië even links liggen en reizen we naar Vicenza, waar de architect lange tijd heeft gewoond. Zowel in als buiten de stad kan je villa’s bezoeken die door hem zijn ontworpen.
Een van de bekendste is de Villa Rotonda. Deze villa illustreert perfect de principes die Palladio hanteerde.
Het Romeinse tempelachtige vooraanzicht en de perfecte harmonie van de natuur. Goethe vermeldde het in zijn “Italiaanse reizen” en behoudens tegenbericht kan je de villa bezoeken.
In het centrum van Vicenza is een bezoek aan het Teatro Olimpico een must. Het is het oudste nog bestaande overdekte theater uit de Renaissance. Het werd tussen 1580 en 1585 gebouwd.
Ook in Venetië kan je op zoek naar werk van Palladio. De kerk van San Pietro in Castello, het Convento della Carità, verblijven in het Dogenpaleis, en zeker niet te vergeten, de Redentorekerk op Giudecca.
Ook de San Giorgio Maggiore werd door hem ontworpen. Aan beide kerken hangt ook een Vlaams visitekaartje. Josse de Corte plaatste beelden op de voorgevel van de Redentorekerk en het koorgestoelte van San Giorgio Maggiore is ook van Vlaamse makelij, Albert van den Brulle maakte het op het eind van de 16de eeuw.
Zijn stijl kende navolging over heel de wereld, niet alleen het eerder vernoemde Witte Huis. Denk maar aan St Paul’s Cathedral in Londen.
