Nu Valentijn weer vele harten op hol brengt en banden smeedt tussen geliefden, is het geen slecht idee om de romantische kant van de liefde te belichten.
Een onsterfelijk chanson als ‘La vie en rose’ bezingt het diepmenselijke gevoel er te zijn voor je geliefde, en geeft het perfect weer. De eenvoud van de tekst onderstreept goed dat liefde zo diep raakt dat ze vaak geen nood heeft aan ingewikkelde lyrische beschouwingen. Het is gewoon de essentie van het leven zelf. Ook al was Piaf niet bepaald onbesproken, toch was ze een muzikale heldin in de prille naoorlogse periode, waar een amoureuze overdrijving meer aansprak dan bruut geweld.
Deze periode was dan ook het ideale moment om van dit lied een echte wereldhit te maken, die paste bij elke grote amoureuze explosie. De tekst kwam van Piaf zelf. Ze vertolkt het intense gevoel dat verliefdheid doet overgaan in gebondenheid met deze woorden: ‘Des yeux qui font baisser les miens, un rire qui se perd dans ma bouche, voilà le portrait sans retouches de l’homme auquel j’appartiens’.
De melodie werd geschreven door Luis Gugliemi, die zoals zijn naam verraadt van Italiaanse afkomst was. Hij was een filmcomponist die studeerde aan het Parijse conservatorium.
Een wonderlijke, dansbare melodie werd het, die ook vandaag nog perfect door iedereen herkend wordt. Dat is niet verwonderlijk als je weet dat ook de beroemdste muzikanten zich eraan gewaagd hebben, van Louis Armstrong over Michel Legrand tot Grace Jones, al is die laatste versie wel heel apart.
Het nummer is een wereldhit, tout court, maar ook wist het een plaats te veroveren in het oeuvre van de belcantozanger Carlo Buti. Deze Florentijn staat bekend als de stem die het grootst aantal vocale opnames van Italiaanse muziek ooit wist te realiseren! Waaronder dus het wondermooie ‘La vita è rosa’. Muziek voor geliefden, ideaal voor deze tijd van het jaar. Geniet ervan!
