In deze rubriek stellen wij de allergrootste Italiaanse campionissimi aan u voor. Italië speelde al van in de beginjaren een vooraanstaande rol in het internationale wielrennen en bracht tal van de meest legendarische kampioenen voort. Bewijs: in de top 20 van de all time ranking vinden we zomaar eventjes negen Italianen terug. Desondanks speelt het land nu al verschillende jaren niet meer mee in de wielertop.
De volgende campionissimo die we hier voorstellen is Felice Gimondi.
Felice Gimondi werd geboren te Sedrina bij Bergamo op 29 september 1942 en was profwielrenner van 1965 tot 1979.
De Buizerd van Bergamo
De gracieuze Gimondi gooide al van jongsaf hoge ogen: als amateur won hij de Ronde van de Toekomst in 1964, zijn debuut een jaar later bij de profs was ronduit indrukwekkend. Hij won op zijn 22e zijn allereerste Ronde van Frankrijk, onder meer met 3 ritzeges. De ronde van zijn land schreef hij in 1967 op zijn naam, in 1969 en 1976 zou “De Buizerd van Bergamo” de tifosi dat nog eens gunnen.
Met zijn zege in de Vuelta in 1968 werd Gimondi 1 van de 7 renners die de drie grote ronden op hun palmares zetten: hij hoort dus thuis in het rijtje Jacques Anquetil-Eddy Merckx-Bernard Hinault-Alberto Contador-Vincenzo Nibali-Chris Froome.
Gimondi reed niet alleen sterk in de grote rondes, maar hij was ook een specialist in eendaagse wedstrijden. Zo won hij tweemaal de Ronde van Lombardije (1966 en 1973). Parijs-Roubaix (1966) en Milaan-San Remo (1974) zette hij eenmaal op zijn palmares. In 1973 werd Gimondi wereldkampioen in Barcelona door het kruim van de wereldtop Freddy Maertens, Luis Ocana en Eddy Merckx in de spurt te verslaan.
De aristocraat
Met “De aristocraat” had hij nog een bijnaam. Hij had – net als nogal wat andere renners – de tegenslag van in het tijdperk van Merckx te koersen, anders had hij wellicht nog een pak meer gewonnen. Toch oogt de erelijst van de coureur die voor Salvarini, Bianchi-Campagnolo en Bianchi-Faema reed, nog uiterst fraai: in totaal won hij 118 profkoersen.
Nadat hij zijn actieve wielercarrière in 1979 gestopt had, was Gimondi nog even ploegleider van Gewiss-Bianchi (1988) en voorzitter van Mercatone Uno-Albacom, de ploeg van Marco Pantani (2000).
Op 16 augustus 2019 kwam hij in dramatische omstandigheden om het leven: hij kreeg een hartaanval, toen hij aan het zwemmen was in zee bij het Siciliaanse dorpje Giardini-Naxos. De redders haalden hem meteen uit het water, maar er kon geen hulp meer baten
