Nee, het eilandgevoel komt hier niet op, daarvoor is de Penisola Sorrentina te groot. Het vormt de scheidingslijn tussen de Golfo di Napoli en de Golfo di Salerno, allebei te zien vanuit Sant’Agata sui due Golfi, dat op het hoogste punt bij Sorrento ligt. Volgens mij is dit de mooiste streek van heel Italië, zeker als je de eilanden in de Golf van Napels meetelt.
Het milde klimaat en de bijzondere ligging trokken altijd al mensen uit het Noorden waardoor Sorrento wereldberoemd werd. Terwijl de grillige kustlijn van de Amalfikust dicht is begroeid, wordt de kust bij Sorrento gedomineerd door een indrukwekkend rotsplateau. Het schiereiland met veel bos, serieuze bergketens en routes met zeezicht nodigt uit om te wandelen. Behalve in het hoogseizoen, dan is het eigenlijk te heet. Dat geeft niet, want je kunt je er best vermaken zonder lichamelijke inspanningen.
Je denkt aan strand? Dat is er natuurlijk wel maar het hangt een beetje van je definitie af. In Sorrento bijvoorbeeld betekent strand dat je op een soort steiger ligt te zonnen, aan de voet van het rotsplateau. Verder is er overal wel een strandje te vinden. Meestal zijn ze smal of ze liggen in een klein baaitje. In beide gevallen te klein voor de vele mensen die zin hebben in een duik. Maar als je van Italiaanse drukte houdt, dan zit je hier helemaal goed!
Sorrento
Wat in Sorrento direct opvalt, zijn de mondaine hotels die vanaf het plateaurandje uitkijken over de zee. Alles is er op het toerisme gericht. Bij de kleine vissershaven Marina Grande leven de restaurantjes natuurlijk ook van de toeristen maar overdag merk je daar weinig van. Het lijkt wel een dorp. Als je langs dat rijtje huizen loopt, kun je meemaken hoe de mannen de netten boeten. In het straatje erachter vind je een werkplaats waar boten worden gebouwd. Tegen de avond als de vissers hun spullen opbergen, komt iedereen langs het water bij elkaar voor een praatje, om de baby’s te showen en de kinderen te laten fietsen.
Je kunt in Marina Grande heerlijk eten maar onze favoriete plek ligt toch in het centrum van Sorrento. In dat restaurant kijk je uit over de hele Golf en je maakt mee hoe de avondzon de kust in een gele kleur dompelt. Vlak voordat de zon in zee zakt, laat iedereen het eten staan om van dit magische moment te genieten. Genieten, daar is Sorrento voor gemaakt. Na het eten wandelt men romantisch boven de zee of neemt een limoncello op het terrasje vlakbij. Ook hier heerst een aangenaam ontspannen sfeer. Net als overdag in het Parco Ibsen waar met name Italianen afspreken of de krant zitten te lezen.
De kust bij Sorrento
Langs de kust gaat een treintje dat in elke plaats stopt, dus je kunt in Meta naar het strand, uit eten met geweldig uitzicht pal tegenover het station van Vico Equense of naar het minidorpje Marina di Cassano. Via een spectaculaire zigzagweg langs de rotswand loop je naar beneden. Voor de terugweg kun je beter de lift gebruiken. De ingang vind je in de rots.
Sorrento is het eindpunt van het treintje. Vandaaruit kun je met bussen alle kanten op, naar Massa Lubrense of het binnenland in en zelfs naar Positano aan de Amalfikust. In Massa Lubrense loop je via het boerenland naar de haven van Marina della Lobra. In Nerano heb je net zo’n wandeling bergafwaarts die je naar een populair strandje brengt.
De Amalfikust
De eigenwijze bouwstijl van Positano alleen al is een bezoek waard. De vrolijk gekleurde huizen en hotels lijken op elkaar gestapeld en tegen de hellingen geplakt. De kerk direct bij het strand is de ontmoetingsplek van de inwoners. Je proeft hier de unieke sfeer van Positano: een zekere rust ondanks de drukte van een badplaats.
Net als Positano hoort ook Amalfi bij de slow food-plaatsen van Italië wat inhoudt: geen McDonald’s of winkelketens, veel locale producten. Maar dat is zo’n beetje de enige overeenkomst tussen die twee. De dom van Amalfi is een toeristenmagneet. Dat begrijp je meteen als je voor dat immense gebouw staat, dat ingeklemd zit tussen de huizen. Het plaatsje lijkt voornamelijk uit één straat met winkeltjes te bestaan, maar tussen de huizen leiden trappen naar de steegjes op een hoger niveau en naar de weg die je naar de monumentale begraafplaats brengt. Een leuke wandeling met een schitterend uitzicht over de stad!
Ravello
Liefhebbers van korte wandelingen kunnen via Atrani naar Ravello lopen, een leuk stukje dat in ons geval steevast met een cappuccino op de piazza van Atrani begint. De unieke sfeer van het autovrije Ravello en de adembenemende uitzichten laten ons steeds weer terugkeren. Een bezoek aan de Grotta dello Smeraldo in Conca is een bijzondere belevenis. Het lichtgevende groen van het zeewater staat me nog steeds bij!
Daarvandaan is het niet ver lopen naar de Fiordo di Furore waar het zeewater onder de brug door landinwaarts loopt en halverwege een bergkloof eindigt. Deze mini fjord zelf is misschien niet zo bijzonder maar als je de trappen langs het kolkende water neemt en in de kloof terecht komt, voel je direct de magie van deze plek. Terwijl boven het verkeer over de brug gewoon doorgaat, lijkt de tijd beneden stil te staan. Dat is inderdaad het geval, aan de gebouwtjes en het kerkje te zien. Er liggen houten bootjes en in de zomer zelfs zonaanbidders op het strandje.
Als het niet te warm is, kun je de klim wagen en Furore bezoeken. Je inspanning wordt beloond met een geweldig uitzicht onderweg. Terug naar Amalfi neem je de bus. Met bussen kun je comfortabel alle plaatsen aan de Amalfikust bezoeken. Tenzij je gevoelig bent voor reisziekte, diepe ravijnen of bellende buschauffeurs. Dan kun je beter de boot vanaf Sorrento nemen.
