Niet alleen generaal en politicus, held van de Twee werelden en met zijn Roodhemden van de Eenwording van Italië, maar ook een imker en een gepassioneerde landbouwer.
Hij verbleef meer dan twintig jaar op het eiland Caprera, eerst in een tent, dan in een hut en later in een boerderij, de Casa Bianca. Het was hier dat de “Leeuw van Caprera” tijdens zijn laatste jaren persoonlijk zorgde voor velden en boomgaarden op een landgoed met honderden koeien, geiten en schapen.
Caprera
“Al de rest is overbodig”
Aan tafel had Garibaldi eenvoudige smaken. Denkend aan zijn tijd in Zuid-Amerika, hield hij het bij vis, vijgen met salami en peulvruchten. Hij was een geheelonthouder maar een grote kenner van mineraal water.
Ook al werd hij dikwijls uitgenodigd op banketten met tientallen gerechten, bleef zijn interesse voor voedsel simpel en sober. Van hem de uitspraak na het eten van een stevige bouillon, “al de rest is overbodig”.
Zijn favoriete gerecht? Brood en pecorinokaas, in het seizoen samen met tuinbonen, de fameuze “fave e pecorino” van vandaag.
Hij was dol op rauwe vis, dus meteen een voorloper van onze sushi mode.
Polenta
polenta
En, hoe kan het anders, hij hield van pasta, maar dikwijls verkoos hij de Polenta. Polenta was het gerecht van de arme Italianen en Garibaldi had een levensstijl die veel dichter bij de gewone mensen stond dan bij de bourgeoisie. Zijn polenta combineerde hij liefst met vis. Vlees at je volgens hem als je ziek bent en op krachten moet komen.
Ben je in de Noord-Italiaanse regio van Trento ga dan voor de traditionele aardappelpolenta van de Val di Ledro in de sporen van Garibaldi. Iedere familie had hier een klein stuk grond om te verbouwen en deze polenta werd er dagelijks gegeten. Op feestdagen eet je de eenvoudige “concia” met kaas, boter en salami die ook de boeren meestal in huis hadden.
Val di Ledro
Stokvis, bouillabaisse en churrasco
pissaladiere
Garibaldi at misschien niet veel, maar hij had wel sterke smaken. Op zijn menu stond niet alleen de Italiaanse keuken met de geliefde stokvis, kabeljauw, de minestrone met pesto van Genua of de pissaladiere, een klassieker en een van de antiekste specialiteiten van Nice. De pissaladiere is een focaccia die je eet met ui, ansjovissen, olijven en olijfolie.
De gerechten die iedere dag op tafel kwamen ten huize Garibaldi werden minutieus genoteerd, met alle details over ingrediënten, hoeveelheden en bereiding. Zo weten we dat Garibaldi ook in de keuken zijn buitenlandse avonturen niet had vergeten. Hij hield van de Franse bouillabaisse en de Zuid-Amerikaanse churrasco.
Dagmenu van Garibaldi
Hoe zag een typisch dagmenu van Garibaldi er uit?
Zijn dag begon met een avocado in de ochtend.
De hoofdmaaltijd bestond meestal uit brood met schapenkaas en olijven of schapenvlees met tuinbonen, rechtstreeks uit zijn eigen moestuin. Af en toe werden er ook macaroni met tomaat klaargemaakt. Zelden in zout gerookt varkensvlees, maar wel eieren, vijgen, sinaasappels en perziken. Weinig of geen wijn en veel water.
Eens dat Garibaldi zijn kleren van generaal in de kast had gehangen, en die van de boer had aangetrokken, kwamen er altijd verse producten op tafel. die het ritme van de seizoenen volgden.
Zeemanskoekjes
zeemanskoekjes
Er was een favoriet dessert waaraan de Generaal niet weerstond: de zeemanskoekjes met rozijnen. Je vindt ze vandaag nog in sommige Engelse bakkerijen.
Ben je toevallig in Londen, ga dan naar het restaurant van het Covent Garden theater. Je eet er delicate Garibaldi koekjes denkend aan hem die hier in 1864 de presentatie van de opera La Norma van Bellini bijwoonde.
Garibaldi was dol op koffie
In zijn hele leven had Garibaldi een trouwe alomtegenwoordige gezel: koffie. Giuseppe Garibaldi was dol op koffie.
Toen hij in de Braziliaanse staat Rio Grande do Sul gewond geraakte en het bewustzijn verloor, kwam hij terug bij zijn zinnen toen een vriend hem een flinke dosis koffie in zijn keel goot.
Ook terwijl de Franse kogels op de heuvel Janiculum in Rome om zijn oren floten, bleef Garibaldi bedaard op een muurtje zitten met een kop koffie in zijn hand en een sigaar in zijn mond.
Koffie, maar niet gelijk welke. Tijdens zijn verblijf in Engeland stond hij iedere ochtend vroeg op om zijn eigen koffie te zetten. Hij hield niet van de Britse keuken en zeker niet van de koffie die in de keukens van zijn gastheer, de hertog van Sutherland, werd bereid.
Brood en schapenkaas of een geitenbouillon
Veel koffie, weinig wijn maar veel water en een sober menu dus voor de Held van de twee werelden.
Wil je het doen zoals Giuseppe Garibaldi, ga dan voor brood, schapenkaas met tuinbonen en een verkwikkende geitenbouillon. Wat extravaganter kun je je wagen aan een minestrone met pesto, een stuk rauw vlees gegrild op hete kolen, of een handvol olijven met een tomaat op smaak gebracht met olijfolie, basilicum en ansjovissen. Let wel dat je de basilicumblaadjes voor de pesto op de traditionele manier in een marmeren vijzel stampt, zoals diegene die in de keuken van Garibaldi stond. Op speciale gelegenheden eet je dan een bord macaroni, vis, patrijs, geroosterd everzwijn en gedroogd fruit uit Calabrië.
Fave e pecorino
fave e pecorino
Nog even over de fameuze tuinbonen, die in de oudheid in Rome werden gekoppeld aan de vruchtbaarheid ter ere van de godin Flora. Intussen is het een traditie geworden bij de eerste picknick van het seizoen de “fave con pecorino”, tuinbonen met schapenkaas, te eten.
De pecorino vind je trouwens terug in heel wat hartige populaire recepten zoals bucatini all’amatriciana, trippa alla romana of rigatoni con la pajata
Ben je in Rome, ga dan naar een van de pittoreske restaurantjes in de volkse buurt van Testaccio nabij het oude slachthuis. Ook in de typische Romeinse keuken is de pecorinokaas nog steeds onmisbaar.
