Italianen en snelheid, het is toch een apart huwelijk. Het kan geen toeval zijn dat het land van de laars zoveel auto- en motorsportkampioenen heeft voortgebracht. En welk land heeft zoveel iconische merken? Denk aan Ferrari, Lamborghini en Maserati bij de auto’s en Ducati, Aprilia, MotoGuzzi en andere merken in de motorsport.
In het weekend van 14 november 2021 nam de motorsport afscheid van alweer een Italiaanse levende legende. Valentino Rossi reed zijn laatste moto GP. De inmiddels 42-jarige Rossi kwam als tiende over de streep, en eindigde uiteindelijk als achttiende in de WK-stand. Het is zijn minste resultaat. Maar wat een carrière!
Valentino Rossi werd geboren in de gemeente Tavullia, dat ligt in de provincie Pesaro-Urbino (Marche) op 16 februari 1979. In zijn carrière sleepte hij negen wereldtitels in de wacht, en kon hij 116 Grand Prix op zijn naam schrijven. Hij is daarmee één van de succesvolste motocoureurs van alle tijden.
Vader Graziano
Als zoon van voormalig coureur Graziano moet het niet verwonderen dat de kleine Valentino in de wieg gelegd was voor snelheid. Dat het de moto werd, lag daarentegen niet meteen voor de hand. Zijn moeder vond de tweewielers zo gevaarlijk, dat zijn eerste stapjes in de motorsport in het karting werden gezet. Met succes, want hij werd regionaal kampioen in 1990 en vijfde in het nationaal kampioenschap.
Een carrière met vierwielers, die uiteindelijk zou uitkomen in de F1, dat was het plan. Maar de hoge kostprijs weerhielden pa en zoon van die richting. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan: ze kozen voor minibikes, tot Rossi in 1993 deze sport bijna letterlijk ontgroeide. Motorracen op circuit was de voor de hand liggende optie. Starten deed hij in de 125 cc klasse, eerst met Cagiva, vervolgens met Aprilia. Al in 1997 behaalde hij de wereldtitel.
Valentino Rossi verteerde de overgang naar de 250 cc bijzonder goed, en al in zijn tweede jaar in die categorie (1999) rijfde hij de wereldtitel binnen, opnieuw met een Aprilia. De stap naar de nog hogere 500 cc klasse zette hij in 2000, en ook daar duurde het maar één aanpassingsjaar voor hij de wereldtitel kon vieren (2001) op een Honda-motor. Hij was daarmee de laatste wereldkampioen in die categorie. De 500 cc-klasse werd immers vervangen door de MotoGP-klasse.
Moto GP
Voor de MotoGP stapte hij over naar Yamaha. Hoewel men hem weinig kans toedichtte met deze moto, behaalde hij opnieuw de wereldtitel (2004) die hij bovendien het jaar daarop verlengde. In 2009 behaalde hij de laatste van zijn negen wereldtitels, nog steeds op Yamaha in de MotoGP klasse.
Blessureleed – een beenbreuk – achtervolgde hem in 2010. Een tijdelijke terugkeer naar het Italiaanse merk Ducati voor twee jaar bracht geen GP-overwinningen. Pas nadat hij naar oude liefde Yamaha was overgestapt, kon hij opnieuw aanpikken met GP-zeges (2014). Een nieuwe beenbreuk in 2017 strooide roet in het eten, maar Rossi herstelde wonderlijk snel.
Op 14 november 2021 reed Valentino Rossi zijn laatste race in Valencia. Maar zijn opvolging is verzekerd, want de race werd gewonnen door een andere Italiaan, Francesco Bagnaia.
Om zijn carrière wat beter in perspectief te plaatsen: Rossi is pas de tweede motorrijder ooit die wereldtitels kon binnenhalen in de drie klassen (125-250-500 cc). Net als een andere levende legende, Barry Sheen, koos Rossi ervoor om te allen tijde met zijn nummer 46 te rijden. Zelfs in een jaar na een wereldtitel, die je in principe het bijbehorende nummer één oplevert. Bijgeloof? Nee, hij doet dit uit eerbetoon aan zijn vader die indertijd al met het nummer 46 racete.
Valentino Rossi is inmiddels opnieuw verhuisd naar zijn geboortedorp Tavullia. Zijn gemeente eert hem op een wel zeer ongewone manier. In de dorpskom is de maximum snelheid vastgelegd niet op 50 km/u, maar op… 46. Precies, volgens het nummer waarmee Rossi de wereld veroverde.
Lees ook de bijdrage over die andere Italiaanse motolegende, Giacomo Agostini.