De eerste kersen in Italië
De kers, die kleine rode zoete steenvrucht, zou uit de bronstijd komen. Maar de legende brengt ze van Cerasus aan de Zwarte zee naar Europa als een oorlogsbuit van de Romeinse generaal Lucullus in de 1-ste eeuw voor Christus.
De militaire troepen van Julius Caesar vonden ze lekker. Ze aten ze tijdens de krijgstochten en lieten de pitten achter om kersenbomen te laten groeien.
Ook de kunstenaars beginnen zich aan de kers te interesseren in talrijke artistieke decoraties. Een van de eerste afbeeldingen van deze fotogenieke vrucht vind je in het Huis van de Grote poort in Herculaneum. Eeuwen later in de jaren 1500 schildert Titiaan de “Madonna van de kersen” met Jezus die zijn moeder kersen offert.
Ciliegia di Marostica
In die tijd begint in Italië een intensieve kersenteelt in de provincie van Vicenza. Meer precies in het stadje Marostica, ter gelegenheid van het huwelijk van de dochter van de gouverneur Taddeo Parisio.
Om een duel tussen de twee pretendenten te vermijden, organiseert de gouverneur in 1454 een levend schaakspel met koningen, koninginnen, torens, paarden en pionnen gespeeld door levende figuranten. Zijn dochter zal trouwen met de ridder die het schaakspel wint. Een onvergetelijk schaakspel, dat tot op vandaag nog steeds om de twee jaar in september in Marostica plaatsvindt.
Niet alleen met dit historisch schaakspel werd het pompeus huwelijk gevierd. Om de uitdaging te herinneren liet Taddeo Parisio in dat jaar op het hele territorium de eerste kersenbomen planten. Dit is meteen de oorsprong van de intussen beroemde “Kersen van Marostica”, de eerste in Italië met het Europese BGA-herkenningsmerk.
Er worden jaarlijks zo’n 7.000 kwintalen Marostica kersen geproduceerd met meer dan twintig variëteiten die luisteren naar pittoreske namen zoals Durone, Rosso, Ferrovia, Milanese, Sandra, Romana, Bella di Pistoia, French, Black Star, Early Big, Prime Giant of Mora di Cazzano.
Je herkent de Ciliegia di Marostica BGA, met een minimummaat van 23 mm, aan het logo op de verpakking. Een rode kers met een steel en een groen blad op een middeleeuwse toren die een stuk van het historisch schaakspel voorstelt.
Dit jaar hebben de kersen van Marostica BGA ook nog een andere smaak, die van de hervonden post-covid normaliteit. Met de 77-ste editie van de provinciale kersmarkt en de prijsuitreiking op 6 juni in Colceresa aan de winnaar van “De mooie en goede kers”.
Sluit je vandaag nog GRATIS aan als Italofan!
De kersenroute van Colceresa
De route van Colceresa is een eerbetoon aan de “Kers”, die hier sinds de 16-de eeuw wijdverspreid is. Maar je wandelt er ook tussen perzik- en amandelbomen, op weiden met miljoenen bloemen. Het pad is gemakkelijk te volgen, met een matig hoogteverschil, goed bewijzerd met 27 panelen die je aandachtig maken op de natuur, de geschiedenis en de monumenten die je tegenkomt. Het is voorzien van verfrissende en smakelijke onderbrekingen, waarbij je meteen de lokale gastronomie leert kennen.
Je start bij de kerk van Pianezze met een spitsvormige klokkentoren, gelegen op de top van een heuvel. Vandaar heb je een mooi panorama met de kapel van de Heiligen Jacobus en Filips.
Je komt voorbij de wijngaarden van Oldelle, gaat de helling op, met weiden en fruitbomen, tot je het bos ziet. Het pad is afgebakend met muren begroeid met klimop, mos en varens, de “masière” voor de plaatselijke bevolking.
Al snel ben je terug temidden van de kersenbomen in de “Contrà dei Sandri” waar in 1931 de eerste, intussen beroemde, grote rode smakelijke Sandra-kersen werden geteeld.
Losbandige dansen
Na de gehuchten Malossi en Creazzo kom je, richting Molvena, in de natuurlijke oase Spironchite. Het gerucht gaat dat in deze grotten in verre tijden het oratorium van San Fortunato instortte omdat het ontheiligd werd door edelen die het gebruikten voor losbandige dansen. De plek tussen haagbeuken, essen, beekjes en borrelende bronnen blijft een suggestieve stop voor een bezinning.
Daarna steek je de houten brug van de Fosso di Valle Onari over. Ga verder omhoog naar Molvena met mooie typische huizen met stenen kozijnen. Het pad loopt nu terug naar de vlakte langs landelijke wegen die luisteren naar de namen van “carieuze”, “narede” en “tori” in het Venetiaans dialect. De route vervolgt opwaarts naar een panoramisch balkon op de omringende vlakte. Hier ben je in Mure met de kerk van S.Stefano met een mooie klokkentoren met kantelen en op heldere dagen kun je van hieruit zelfs Vicenza en de Colli Euganei zien.
Terug naar beneden wacht een andere vallei je, doorkruist door de Laverde-stroom. Even uitrusten voordat je begint aan de klim op de Monterosso-helling die je brengt naar Mason Vicentino, een mooi stadje dat bekend staat om zijn villa’s. De naam Mason verwijst waarschijnlijk naar de “mansiones” een van de vele stations uit de Romeinse tijd, gelegen langs de “Route van de Venetianen”. Wanneer in 148 v.Chr. de Romeinse consul Spurio Postumio de grote Via Postumia liet bouwen, die van Genua naar Aquileia leidde, ontstond rond het station, de “mansio” uitgerust met een wissel van paarden voor de postdienst, een landelijk dorpje, nu de Mason Vicentino, het eindpunt van onze kersenroute.
Typische Venetiaanse keuken
Wil je na deze wandeling nog verder genieten van de kersenstreek? Ga naar de vakantieboerderij Agriturismo Al Pozzetto in Mure, je kunt er overnachten en genieten van gastronomische delicatessen. Het traditioneel menu tijdens het seizoen draait om asperges en kersen. Maar ook de liefhebbers van de lokale zwarte truffel zullen hier altijd speciale gerechten vinden.
De kers op de taart? Nee in de risotto.
Chef Amedeo Sandri, 10 jaar chef en eigenaar van het gekende restaurant “II molin vecio” in Vicenza, heeft de traditie en klasse van de Venetiaanse keuken in de wereld gebracht. Voor geraffineerde liefhebbers heeft hij zijn Risotto met de stevige zoete Durone kersen onthuld.
Kook de ontpitte kersen in een pot met Cabernet Franc wijn, een laurierblad, een kaneelstokje en een kruidnagel, op een hoog vuur. Wanneer de kersen hun stijfheid hebben verloren, laat je ze rusten. Zo vormt hun vloeistof samen met de wijn een delicate bouillon. Intussen maak je een lichte bouillon van kip of groente. Voor de rijst kiest Chef Amedeo Sandric Arborio of Carnaroli. Die roostert hij in een pan met ui en bevochtigt hij met de ‘kersenwijn’ en de groente- of kippenbouillon. Wanneer alle bouillon is opgebruikt, meng je een beetje boter of verse room en een zachte kaas zoals Vezzena door de risotto. Het is een kaas die zelfs op de tafel van de Habsburgse Keizer Franz Joseph I van Oostenrijk nooit ontbrak.
En met een glas robijnrode Cabernet Franc di Breganze maak je van deze Risotto alle Ciliegie een mijlpaal in je Italiaans kookboek.