Italië is een land met prachtige historische tuinen, maar er zijn ook enkele originele, artistieke buitenbeentjes die best meer aandacht verdienen. Een van de meest bizarre beeldentuinen is het 16e-eeuwse Sacro Bosco in Bomarzo, ook wel Parco dei Mostri of Park der Monsters genoemd. Van veel recentere datum en iets minder bekend is de Giardino dei Tarocchi (Tarottuin), in de zuidwestelijke punt van Toscane. Het is een tuin die vreugde schenkt aan de ogen en het hart.
De Tarottuin, op het grondgebied van het dorp Pescia Fiorentina nabij de stad Capalbio, is het levenswerk van Niki de Saint Phalle. De Frans-Amerikaanse kunstenares (1930-2002) werkte er bijna 20 jaar aan, van 1979 tot 1997, geholpen door enkele medewerkers, waaronder haar man, de Franse kunstenaar Jean Tinguely. Niki de Saint Phalle liet zich inspireren door drie grote kunstwerken die haar na aan het hart lagen: de kathedraal van Orvieto, het Parc Güell in Barcelona en… het Sacro Bosco in Bomarzo.
Tarotspel
Maar haar belangrijkste inspiratiebron was het tarotspel. Haar kleurrijke tuin is een verzameling van 22 reusachtige beelden die allemaal verwijzen naar de 22 kaarten van de Grote Arcana van het mysterieuze kaartspel. De magiër, de keizerin, de geliefden, de gehangene, de dood, de zon, de maan… Je vindt ze allemaal terug in deze overweldigende tuin, aangevuld met schitterende mozaïeken, fonteinen en waterpartijen. Heel bijzonder zijn ook de grote vrouwenbeelden waar je zomaar naar binnen kunt wandelen. Een van de enorme sculpturen was trouwens een tijd lang de woning van de kunstenares, inclusief keuken, slaapkamer en badkamer. Je kunt ze ook vandaag nog bezoeken.
“Aan dit project heb ik een groot deel van mijn leven gewijd, ondanks ziekte en tegenspoed, ondanks de afwezigheid van vrienden en familie. Maar niets kon mij tegenhouden,” zo luidt de tekst op een groot paneel in het park. “Weinig mensen begrijpen dat deze tuin in wezen een kwetsbaar kunstwerk is,” zo schrijft ze nog. De vele keramiektegels, glas en spiegels vergen dan ook veel onderhoud. Maar “het is een kwestie van liefde. Italië is ook altijd een van mijn grote liefdes geweest. En ik wil iets teruggeven aan Italië. Deze tuin is mijn bijdrage, mijn geschenk. Het is een plek om te filosoferen en te mediteren, ver van de drukte en het geraas van deze tijd. Een plek om te genieten van de schoonheid en de diepere betekenis van de sculpturen. Maar vooral: een plek om vreugde te schenken aan de ogen en het hart.”
In de Giardino dei Tarocchi gaat het dus niet om de bomen en de planten, maar om de beelden, de kleuren, de verwondering… Ook al begrijp je als bezoeker misschien weinig van de diepere symboliek, toch blijft deze tuin verrassen. Kleine en grote kinderen kijken er hun ogen uit en komen er vaak goedgemutst weer naar buiten.
