Bij onze zoektocht doorheen de provincie Bergamo komen we een en ander te weten over belangrijke figuren die er geboren of geleefd hebben. Ook hen nemen we graag mee in ons verhaal. Vandaag de spots op de bekendste Italiaanse motorracer ooit: Giacomo Agostini.
Jeugd
Giacomo Agostini in 1968
Agostini werd geboren in Brescia als oudste van vier broers, en bracht zijn jeugdjaren door in Val Camonica in de provincie Bergamo. Al snel was hij aangetrokken tot gemotoriseerd lawaai, en op zijn negende “leende” hij de moto van zijn pa voor enkele rondjes. De aantrekkingskracht van de jonge Giacomo voor de moto was zwaar tegen de zin van zijn vader, die een in alle opzichten onveilige carrière als racer niet zag zitten. Giacomo reed dan maar zijn eerste rondjes tijdens clandestiene races rond het Lago d’Iseo.
Vanaf 18 jaar kon een Italiaan officieel deelnemen aan motoraces. Onder druk van de 18-jarige Giacomo trok zijn vader met hem naar een bevriend notaris voor advies. De wijze maar ook lichtjes dove notaris hoorde ‘bicicletta’ in plaats van ‘motocicletta’, en gaf als advies: «Dai Aurelio, firma. Fagli fare dello sport. Lo sport fa bene, soprattutto ai giovani. Li tiene lontani da altre distrazioni, altri pericoli.» (Vooruit, Aurelio, onderteken. Laat hem aan sport doen. Sport is goed, zeker voor de jeugd. Het houdt ze weg van andere gevaren”). Zo kwam Giacomo Agostini in bezit van de moto van zijn dromen, een Moto Morini 175 Settebello. Het begin van een lange, bijzonder succesvolle carrière.
MV Agusta
Zijn prestaties trokken de aandacht van de baas van MV Agusta, en dat team trok hem aan als piloot voor zowel de 350 als 500 cc-klasse. Hij werd ploegmaat van de al even legendarische Mike Hailwood, die het merk in 1965 de wereldtitels in de 350cc en 500cc schonk. Hailwood verliet het team in 1966 voor Honda, en daardoor kon Agostini zijn eerste wereldtitel binnenrijven in de 500cc.
Ploegmaats Hailwood (2) en Agostini (1) in strijd in de 500cc-klasse
Van 1968 tot 1972 haalde Agostini in beide klassen de wereldtitel. Geen wonder dat de Italianen hem al snel bejegenden met koosnaampjes als Ago of Mino. In 1973 zat er geen ‘dubbel’ meer in, en hij moest de titel in de 500cc overlaten aan zijn teamgenoot Phil Read.
Tweetakt
Technisch stond het motorijden niet stil. Met name werden viertaktmotoren verlaten voor tweetaktmachines. Zo stapte Agostini over naar Yamaha. Ook voor het Japanse merk haalde Giacomo nog twee wereldtitels binnen in 1974 en 1975. Een nieuwe generatie motorracers, met Barry Sheene voorop, waren intussen opgestaan. Agostini keerde nog terug naar vroege liefde MV Agusta, om zijn carrière in 1977 te beëindigen met enkele races aan het stuur van een Suzuki. In 1982 kwam Agostini terug in het racecircuit, maar dan als team manager van zijn eigen team. Dankzij bekende racers als Kenny Roberts was ook dat succesvol.
Agostini staat tot vandaag geboekstaafd als motorracer met het grootste aantal successen. Hij won liefst 123 grote prijzen, en slaagde erin op 190 races liefst 163 (!) keer het podium te behalen.