ZES onbekende Vlamingen die bekende Venetianen werden
Boudewijn, graaf van Vlaanderen, leidde de door Venetië gesponsorde vierde kruistocht en werd de eerste keizer van Constantinopel. Later verdween hij spoorloos. Zijn prestaties kan je zien in het Dogenpaleis.
Na de kruistochten was de weg vrij voor de pelgrims, zijn kwamen over land naar la Serenissima om daar het schip te nemen. Claes van Dusen bleef er hangen, baatte een winkeltje uit op de Rialtobrug en schreef een dagboek, een grote bron van informatie over het leven in de 15de eeuw.
De familie van Axel verwierf fortuin en daardoor uitzonderlijk het Venetiaans burgerschap. Hun Palazzo (Soranzo) van Axel aan de Fondamenta van Axel is helaas niet voor het publiek geopend.
Minder goed verging het Daniël Nijs. Deze Vlaamse kunsthandelaar slaagde erin een groot fortuin aan kunstwerken te verzamelen, maar zijn laatste deal met het hof aan Engeland stuurde hem naar het bankroet.
Josse de Corte, alias Giusto lo Corto, was een begaafd beeldhouwer, die nauw samenwerkte met de architect Baldassare Longhena. Zijn meesterwerk is het hoofdaltaar van de Santa Maria della Salute.
In de San Giorgio Maggiore, op het eilandje vlak tegenover het Dogenpaleis, kunnen we het 16de eeuws koorgestoelte bewonderen, een kunstwerk van Albert van den Brulle. Veertig koorstoelen verbeelden het leven van de Heilige Benedictus.
