Bezoekers van de Trevifontein in Rome gooien per jaar voor ongeveer 1,5 miljoen euro aan muntgeld in de fontein: dat zijn absolute recordbedragen en een veel betere score dan heel wat musea in Rome.
Herverdeling van de inkomsten
In 2019 besliste het stadsbestuur van Rome dat de opbrengst van de munten niet langer exclusief bestemd is voor Caritas Italië. De katholieke hulporganisatie gebruikte het geld voor de ondersteuning van armen en noodlijdenden, concreet onder meer voor het verstrekken van maaltijden, medische verzorging en onderdak. Het geld zal voortaan ook besteed worden aan het in stand houden van het culturele erfgoed. Voor Caritas Italië zelf betekende de beslissing een tegenslag. 15 procent van haar werkingsmiddelen waren van de Trevifontein afkomstig. Dat is meer dan alle giften en de jaarlijkse toelage van de Italiaanse bisschoppen samen.
Bovendien was 2020 een rampjaar. Het jaar was nochtans goed gestart. Toen de viruscrisis in maart in alle hevigheid uitbrak stond de teller reeds op 190.000 euro, maar daar is sindsdien maar bitter weinig meer bijgekomen.
In principe wordt de Trevifontein twee keer per week (in het drukke seizoen soms meer) ’s morgens vroeg onder politietoezicht door arbeiders ontdaan van alle muntjes. Dat gebeurt met een soort stofzuiger die alles letterlijk opzuigt. Het geld wordt vervolgens in grote zakken gedeponeerd en daarna gewogen om een ruwe raming te hebben van de waarde. Naast muntjes worden in de fontein elk jaar weer afbeeldingen van de paus, de maagd Maria of bijvoorbeeld Padre Pio opgevist.
De legende
De legende wil dat je naar Rome terugkeert als je met je rug naar de fontein met gesloten ogen een muntje over je schouder in het water gooit. Twee muntjes zouden ervoor zorgen dat je in Rome je grote liefde tegenkomt, drie zou tot scheiding leiden. Maar behalve voor een terugkeer, de liefde of het verbreken van een relatie werpen mensen ook om andere wensen in vervulling te zien gaan.
De Trevifontein, gelegen aan het gelijknamige pleintje, is 26 m hoog en 22 m breed. Het kunstwerk werd getekend door Bernini en ruim vijftig jaar later in de stijl van de late barok gebouwd door de 18e-eeuwse architect Nicola Salvi aangebouwd aan de achtergevel van het Palazzo Poli. De werkelijk wondermooie fontein is een echt symbool voor de stad Rome, en diende al enkele malen als decor voor een film. Beroemdste scène is die van Marcello Mastroianni en Anita Ekberg in Federico Fellini’s La Dolce Vita uit 1960.
