Zin in herfstromantiek en lange wandelingen in kastanjebossen?
Misschien is het de Romeinse jachtgodin Diana die wegvlucht van Jupiter en zich verandert in een kastanje met lelijke stekels om ‘casta’, kuis te blijven?
Of is het God die in het najaar brood uit de hemel laat regenen? Laat de duivel er uit jaloezie scherpe stekels rond groeien? Springen de bolsters van de rijpe kastanjes open in vier delen in de vorm van een heilig kruis?
De ‘Boom van de Honderd paarden’.
Wie zich in de buurt van de Etna op Sicilië bevindt moet onverwijld op zoek gaan naar deze reuze kastanjeboom. Met zijn 22 m hoog en 58 m breed werd hij door de Unesco tot Monument van de vrede werd verklaard.
Een legende vertelt dat Johanna van Anjou, koningin van Napels in de 14de eeuw, met haar gevolg van honderd ridders, tijdens een hevige storm onder deze kolossale kastanjeboom beschutting vond. Ook al is Johanna van Anjou nooit op Sicilië geweest, de intussen holle tamme kastanjeboom staat er wel en men schat dat hij tussen de 2000 en 4000 jaar oud is.
Kastanjes in de pasta.
Voor een typische herfstmaaltijd, maak je spelttagliatelle met kastanjes, wilde paddenstoelen, en een roomsaus met parmezaankaas en peterselie.
Wat denk je van een Castagnaccio?
Deze unieke Toscaanse kastanjetaart was oorspronkelijk een gerecht voor de arme boeren. De ‘ taart die de ziel van de mensen opwarmt’ kun je verrijken met rozijnen, pijnboompitten en walnoten.
Om de taart lekker te doen ruiken voeg je er wat rozemarijn aan toe, volgens sommigen een krachtig liefdeskruid waarmee je meteen verliefd wordt op diegene die de castagnaccio heeft gebakken.
Wie een romantisch etentje heeft gepland kan meteen aan de slag gaan!
Schenk hierbij:
Bij de Tagliatelle een intense, fruitige Bonarda van Oltrepò Pavese Doc. Bij Castagnaccio een robijnrode, mousserende Sangue di Giuda dell’Oltrepò Pavese DOC, niets minder dan het Bloed van Judas.
Een legende verhaalt dat Jezus, als een teken van vergeving, Judas liet herrijzen in de Noord-Italiaanse streek van de Oltrepò. De plaatselijke inwoners dachten daar anders over en besloten Judas te doden. Judas redde zich uit de situatie door de zieke wijnranken, getroffen door een vervelende plaag, te genezen. Daarom noemden de wijnbouwers uit dankbaarheid hun wijn dan maar het Bloed van Judas.
