Alle wegen leiden naar San Vincenzo zodra je voet aan wal zet in Ginostra. De stilte die ik ervaren heb van op het panoramische terras aan de ingang van het kerkje, is me bijgebleven als een bijna sacraal moment.
In tegenstelling tot zijn beroemde tegenhanger Scari, de haven van Stromboli aan de andere kant van het eiland, is Pertuso een plek waar je aankomt en vertrekt in stilte. Ginostra was het laatste dorp in Italië dat van elektriciteit werd voorzien.
Van de haven tot het monument voor de ‘caduti’, klim je tot op een spectaculair balkon waar de zilte lucht en een oneindig uitzicht je verwelkomen. Bankjes betegeld met prachtige Siciliaanse blauwkleurige keramiek nodigen uit tot bezinning. Beneden werpen de vissers hun “battughia” uit vergezeld van het kruis van de parochie hopend op een vruchtbare vangst. Net achter je staat de parochiekerk van San Vincenzo. De naam werd gegeven in 1615 door de bisschop van Lipari, die een bidplaats op Stromboli wilde ter ere van de heilige Vincenzo Ferreri.
Met haar gebleekte roze voorgevel is dit een juweeltje onder de wonderen van Sicilië. Buiten de zomermaanden heeft de kerk heel wat te lijden onder de dominerende sterkte van winden uit verschillende richtingen, waardoor ze zichtbaar de sporen van erosie en zoutaanslag draagt. Zodra je binnengaat, heb je het gevoel dat er elk moment iets zou kunnen instorten of afbrokkelen. Verwaarlozing, trillingen en uitbarstingen van de vulkaan hebben hier spijtig genoeg ook toe bijgedragen.
De parochiekerk van San Vincenzo is getuige geweest van heel wat leed, voornamelijk door isolatie en armoede die het plaatsje lang hebben gekenmerkt. De eerste bewoners van het gehucht waren monniken die signalen naar Lipari stuurden als vijandige schepen naderden. In een ver verleden verbroederden ze met een gestrand schip slaven (vanwaar de Eolische naam “Lo Schiavo”), die rustig leefden dankzij visvangst en teelt van druiven, olijven en kappertjes.
Een inwoner vertelt: “Op een nacht werden ze door een Saraseens schip gespot door een brandend vuur, wat tot een deportatie leidde en een eeuw vereenzaming. Veel later, in 1930, het jaar van de meest verwoestende uitbarsting van de Stromboli, beslisten de autoriteiten de bevolking van Ginostra te evacueren naar Milazzo, maar velen beslisten toch te blijven. Net voor WOII begon echter toch een exodus naar de VS en Australië.”
In de late jaren zestig kwam per toeval een groep jongeren op vakantie, wat de eerste stapjes naar een gematigd maar bloeiend toerisme voorspelde. Heel wat mensen van Ginostra zagen dit als een nieuwe kans om ter plaatse hun leven uit te bouwen. Grote inspanningen werden geleverd om ruïnes van huizen weer tot leven te brengen, onder meer als verblijfplaats voor buitenlanders.
L’Associazione Attiva Stromboli heeft nu een initiatief tot fondsenwerving gelanceerd met als doel concreet werk te maken van de restauratie van San Vincenzo. Wie zich geroepen voelt kan storten op IBAN IT32V0760116500001024445924 Attiva Stromboli – Bancoposta, met vermelding (causale) RASTAURO CHIESA GINOSTRA. Meer informatie vind je op de website.
