Als één hedendaags componist het etiket “legendarisch” opgekleefd mag krijgen, is het wel Ennio Morricone. Hij werd geboren in 1928 in Rome. Morricone componeerde de afgelopen vijftig jaar de soundtracks voor meer dan vijfhonderd films. Een aantal van die composities overstijgen ruimschoots hun functioneel doel in de film.
Een greep uit zijn meesterwerken zijn de muzikale thema’s van ‘A Fistful of dollars’, ‘The Good, the Bad and the Ugly’, ‘For a few dollars more’, ‘Once upon a time in the West’, ‘Bugsy’, The Mission’, ‘The Untouchables’, ‘Cinema Paradiso’ en ‘Inglourious Bastards’.
Filmprijzen
Dat Ennio Morricone wereldwijde adoratie genoot en geniet, spreekt uit de talloze muziekprijzen die hij in ontvangst mocht nemen. Op zijn nachtkastje prijken Grammy Awards, Golden Globes en Bafta’s. Hij kreeg in 2007 een Academy Honorary Award voor zijn uitstekende bijdrage aan de muziek voor film. Daarnaast is hij de enige componist die ooit een Lifetime Contribution Oscar ontvangen heeft.
Opvallend is het brede muzikale palet dat Morricone bestreek. Zijn muziek bevat elementen uit de klassieke muziek, jazz, pop, rock, avant-garde en Italiaanse volksmuziek. Dankzij zijn ingenieuze arrangementen en uniek gebruik van bepaalde instrumenten, verhoogde hij het cinematografisch genot bij het bekijken van talloze filmklassiekers. Hij werd op handen gedragen door muzieklegendes als Quincy Jones, door filmregisseurs die zweren bij zijn muziek, zoals Martin Scorsese en Quentin Tarantino, ja zelfs relatief jonge popgroepen zoals Muse en The Divine Comedy belijden hun geloof in de grote Italiaanse maestro.
Morricone won op de European Film Awards de prijs “Best Composer” voor zijn compositie van “La migliore offerta” van de Siciliaanse regisseur Giuseppe Tornatore. Na een eerdere nominatie in 2005 voor “Fateless” was dit de eerste keer dat hij deze onderscheiding effectief in de wacht sleepte.
Sfeer
Je kan moeilijk in woorden vatten welke enorme bijdrage aan de sfeer van een spaghettiwestern als For A Few Dollars More (1965) Morricones muziek leverde. Het bekende fluitdeuntje dat doorheen de film de verschijning van Charles Bronson begeleidt, is melancholisch en huiveringwekkend tegelijk. Het is en blijft de beste optie om zijn muziek te beluisteren, zonder beeld als het moet, mét als het even kan.
Op de vraag of hij ooit zou stoppen met componeren, relativeerde de Italiaanse maestro: “Nee. Muziek maken is mijn werk. Bovendien blijven ze mij maar vragen. En goed, vijfhonderd soundtracks lijkt veel. Maar in vergelijking met wat Mozart en Bach allemaal hebben gemaakt, ben ik nog niet eens begonnen”.
Niemand heeft het eeuwig leven. Ook Ennio Morricone niet. Op 6 juli 2020 overleed hij op zijn 91ste aan de gevolgen van een val.
